donderdag 24 februari 2011
maandag 14 februari 2011
De vrome homoseksueel
“Aldus begin ik dit essay, met al de kracht die ik heb kunnen vergaren, en zonder enige hoop, want die is er niet.” Zo schrijft Gerard Reve. (Hoewel Reve’s uitspraak gaat over een boek, heb ik de vrijheid genomen om ‘boek’ te vervangen door ‘essay’) Dit citaat komt uit Reve’s boek, ‘Nader tot u’. Een boek dat niet alleen geweldige brieven bevat maar ook een veel besproken passage over hoe Reve seks heeft met God in de gedaante van een ezel:
“En God Zelf zou bij mij langs komen in de gedaante van een éénjarige, muisgrijze Ezel en voor de deur staan en aanbellen en zeggen: 'Gerard, dat boek van je - weet je dat Ik bij sommige stukken gehuild heb?' 'Mijn Heer en mijn God! Geloofd weze Uw Naam tot in alle Eeuwigheid! Ik houd zo verschrikkelijk veel van U,' zou ik proberen te zeggen, maar halverwege zou ik al in janken uitbarsten, en Hem beginnen te kussen en naar binnen trekken, en na een geweldige klauterpartij om de trap naar het slaapkamertje op te komen, zou ik Hem drie keer achter elkaar langdurig in Zijn Geheime Opening bezitten, en daarna een presenteksemplaar geven, niet gebrocheerd, maar gebonden - niet dat gierige en benauwde - met de opdracht: Voor de Oneindige. Zonder Woorden.”
Uit: Gerard Reve, Nader tot u, pagina 112-113
Behalve deze seks-met-Ezel passage in ‘Nader tot u’, schrijft hij rond dezelfde tijd ook een gedicht. In dit, veel minder bekende en zeker veel minder besproken, gedicht ‘Paradijs’ genaamd, zetelt hij zelf in de rol van beer en bedeelt hij God opnieuw de rol van ezel toe.
Het jaar 1966 was niet alleen het jaar waarin Reve een boek uitbracht en een gedicht schreef. Het was ook een roerig jaar voor de man zelf. Rond 1966 bekeert hij zich tot het Rooms-Katholieke geloof en, daarmee lichtelijk in tegenspraak, komt hij er openlijk voor uit homoseksueel te zijn.
“Ik was een erg grote beer die toch heel erg lief was,”
Uit: Gerard Reve, Paradijs, regel 1
Zoekend naar een verklaring voor deze zin, zullen we als eerste kijken naar de symboliek van de beer. ‘De beer heeft in onze geschiedenis verscheidene gezichten gehad. De Keltische en Germaanse culturen zagen de beer als een heilig dier, de koning der dieren. Toen de Christenen er achter kwamen dat dit dier in de heidense culturen als zo heilig werd beschouwd, werd het voor hen een symbool van sadisme, hebzucht, zinnelijkheid en allerlei kwade machten. Een Christen zou een beer dan ook nooit beschrijven als “erg lief”.’*1
Naar mijn mening zou de erg grote beer daarom een metafoor kunnen zijn voor Reve’s homoseksualiteit. Iets wat ook niet als erg zedelijk wordt beschouwd door de kerk. Het feit dat deze beer toch erg lief was laat een tegenstelling zien. Een erg ongoddelijk wezen, iemand die misschien zelfs wel samenzweert met duivelse schepsels, maar die toch heel erg gelovig is. Deze regel staat aldus voor de twee grote veranderingen in Reve’s leven, de goddelijke en de heidense verandering.
“God was een Ezel en hield veel van mij,”
Uit: Gerard Reve, Paradijs, regel 2
Zoals u eerder in dit essay heeft kunnen lezen, is ‘Paradijs’ niet het enige stuk waarin Reve God giet in het lichaam van een ezel. Uitgaande van het diepgewortelde idee dat ezel staat voor domheid, zou je dit dan ook kunnen opvatten als Reve’s beeld van God; eentje die te dom is om de slechtheid van Reve’s homoseksualiteit in te zien en daarom toch van hem houdt.
Doch, deze simpele verklaring doet geen recht aan Reve’s eruditie. ‘Hoewel in de volksmond uitdrukkingen zoals ‘zo dom als een ezel’ veel voorkomend zijn, neemt de ezel in het Christendom een heel andere plaats in. In het Christendom is de ezel gekozen als rijdier voor zowel Numeri de profeet, als voor onze eigen Jezus Christus. Het rijdier van Jezus Christus zijnde, speelde de ezel een belangrijke rol in het uitkomen van de profetie. Dit heeft er dan ook voor gezorgd dat de Ezel staat voor deemoed, geduld en armoede.’*2
En wanneer je dan een homoseksueel bent en afgekeurd wordt door “de Oneindige” is het natuurlijk wel een fijn idee als deze Oneindige geduld met je heeft en deemoed toont. Ook het veelzeggende “en hield veel van mij,” toont het feit dat God in Reve’s gedachte of Reve’s hoop, geduld met hem heeft en om hem geeft.
Gezien God’s prominente rol in Reve’s werk, onder andere dit gedicht en de eerder geciteerde passage waarin hij seks heeft met dezelfde God, kunnen we met enige zekerheid stellen dat Reve wanhopig op zoek is naar Zijn liefde. Het feit dat hij wanhopig op zoek is naar Zijn liefde, blijkt uit het feit dat Reve met lichamelijke liefde ook genoegen neemt.
“En iedereen was erg gelukkig.”
Uit: Gerard Reve, Paradijs, regel 3 en daarmee ook de laatste regel
Aangekomen bij de laatste regel van ‘Paradijs’, is een van de eerste dingen die mij opvalt de wanhoop en het verdriet dat uit deze regel spreekt. Deze laatste regel bevat geen dubbelzinnigheden of diepzinnige metaforen meer. Het is een pure kreet, een laatste wanhoopskreet, om liefde en geluk. Liefde van God, zijn ouders en de rest van de samenleving. Of hij, en iedereen met hem, alsjeblieft gelukkig mag zijn.
De ‘iedereen’ in deze zin is het enige woord dat ons nog enige ruimte biedt in interpretatie. Als ik deze regel lees, denk ik persoonlijk meteen aan Reve’s band met zijn ouders. Dit is natuurlijk een grote stap, maar gezien Reve’s jeugd is het misschien zo vreemd nog niet.
Reve’s relatie met zijn ouders was, naar zijn eigen zeggen, verre van bevredigend. Zijn vader was streng communistisch en zijn broer succesvol. In zijn jeugd voelde Reve zich vaak eenzaam en had hij het idee dat hij niet aan de hoge verwachtingen van zijn ouders voldeed. Er bestaan geen concrete bewijzen voor, maar we kunnen er bijna vanuit gaan dat Reve niet het idee had dat zijn ouders erg gelukkig waren.
Welk kind wil nu niet dat zijn ouders gelukkig zijn en van hem houden. Dus, hoewel er geen concrete aanwijzingen voor zijn, denk ik dat deze zin niet alleen op God en Reve zelf betrekking heeft, maar ook op zijn ouders.
Na deze uitgebreide analyse, kunnen we wel stellen dat ‘Paradijs’ Reve’s diepste verlangens bevat. Zijn hunkering naar liefde van God en zijn diepgewortelde hoop dat iedereen gelukkig is.
Tot slot zou ik, samen met u, nog even willen genieten van het volledige gedicht van een groots dichter, want dat was hij. Ter nagedachtenis aan Gerard Reve.
Paradijs
“Ik was een erg grote beer die toch heel erg lief was,
God was een Ezel en hield veel van mij,
En iedereen was erg gelukkig.”
(1965)
*1 www.heiligen-3s.nl, zoekterm: Symbool beer
*2 www.wikipedia.nl, zoekterm: Ezel
maandag 31 januari 2011
Op de valreep; laatste bericht van januari.
Met het oog gericht op de begindoelstelling van deze blog voelde ik mij geroepen om even een kleine update te geven. Al ben ik eigenlijk ontzettend illegaal bezig, want ik moet nog heel ontzetten veel leren.
Januari, het begon kut, ging toen goed en nu gaat het er een beetje tussen in. Thuis is het niet altijd even leuk en dat heeft ook wel zijn gevolgen voor de rest van mijn leven. Maar toch al met al.
Ik zit lekker in mijn vel en heb weer het gevoel dat ik controle heb over mijn lichaam en mind.
Ik merk bij mezelf dat ik leer om steeds beter afstand te kunnen nemen. Steeds beter nee te kunnen zeggen. Ik ben overal, maar dan ook echt bijna OVERAL enthousiast voor. Leerlingenraad, debatgroep, eigenbedrijf, MR, GMR, politiek, noem het maar op. Ontzettend leuk om te doen, maar ook erg zwaar. Dus ik ben vaak moe.
Om toch nog positief af te sluiten deze maand, de dingen waar ik trots op ben:
1. Mijn bedrijf, het begint steeds beter te lopen!
2. Het feit dat ik prioriteiten leer stellen
3. Het groene vlag project van mijn school, ooit begonnen door mij, is succesvol afgesloten! (Zie de hart van NL herhaling HIER.) Hierdoor hebben we ook sponsorgeld binnengehaald voor een ander project van mij: www.horstship.nl.
Dat waren de dingen waar ik trots op ben, verder ben ik jarig geweest (27-01) en dus weer een jaartje ouder. Mijn goede voornemens als 17 jarige Europese burger? Door gaan zoals ik het nu al doe!
En oja, ook nog meer bloggen!
vrijdag 28 januari 2011
Ons schoolsysteem
Er is heel wat mis met het huidige onderwijs systeem. Maar dat is ook niet heel erg gek als je bedenkt dat het is vorm gegeven tijdens de verlichting en sindsdien heel wat kleinere aan passingen heeft gehad maar nooit écht op de schop is genomen. We zitten nog steeds in de banken, moeten nog steeds rijtjes stampen met nutteloze kennis. Scholen zijn opgezet als fabrieken, je stroomt in, volgt een aantal stappen in het ontwikkelingsproces en als alles goed gaat en niks kortsluiting maakt kom je er uiteindelijk uit met alle verplichte kennis in je hoofd en een diploma. Er is, binnen het lesprogramma, geen of nauwelijks ruimte om je eigen talenten te ontwikkelen of, bijna nog belangrijker, divergent te denken. Er is 1 antwoord mogelijk, dat staat op de achterkant en je mag vooral niet kijken!
Wat moet er dan veranderen? We moeten naar een schoolsysteem waar er plaats is voor het individu om zijn eigen talenten te ontwikkelen, om de weg te gaan die voor hem het beste is. De maatschappij heeft zich zo ontwikkelt dat kennis hebben niet meer genoeg is. Iedere leek kan op wikipedia opzoeken wat quantumfysica is of hoe de geschiedenis van Nerdeland verliep.
Dat kennis moet verdwijnen, dat beweer ik niet, maar dat de focus ergens anders zou moeten liggen wel.
Dat papiertje, of er nu tl, havo of vwo op staat, is geen garantie meer voor een baan. De bedrijfswereld is opzoek naar mensen die meer te bieden hebben. Het onderwijs moet daar op inspelen, meer focussen op talent en minder op kennis.
Help die leerlingen nu om zich als unieke arbeidskrachten te ontwikkelen in plaats van ze allemaal door de zelfde fabriek te sturen waar ze allemaal hetzelfde leren en er allemaal het zelfde uitkomen.
Wat moet er dan veranderen? We moeten naar een schoolsysteem waar er plaats is voor het individu om zijn eigen talenten te ontwikkelen, om de weg te gaan die voor hem het beste is. De maatschappij heeft zich zo ontwikkelt dat kennis hebben niet meer genoeg is. Iedere leek kan op wikipedia opzoeken wat quantumfysica is of hoe de geschiedenis van Nerdeland verliep.
Dat kennis moet verdwijnen, dat beweer ik niet, maar dat de focus ergens anders zou moeten liggen wel.
Dat papiertje, of er nu tl, havo of vwo op staat, is geen garantie meer voor een baan. De bedrijfswereld is opzoek naar mensen die meer te bieden hebben. Het onderwijs moet daar op inspelen, meer focussen op talent en minder op kennis.
Help die leerlingen nu om zich als unieke arbeidskrachten te ontwikkelen in plaats van ze allemaal door de zelfde fabriek te sturen waar ze allemaal hetzelfde leren en er allemaal het zelfde uitkomen.
dinsdag 25 januari 2011
Ik twijfel dus ik besta.
Aan de andere kant van de wereld.
Dat is voor mij zo'n abstract begrip.
Dan snap ik wel dat je overal aan kunt twijfelen.
Ken je die film, The Truman Show?
Vast wel, hij gaat over een man die gewoon een leven lijd.
Een heel simpel makkelijk leven.
Maar hij weet niet dat het allemaal show is.
Hij is de hoofdpersoon in een 24 uur per dag uitgezonden soap.
Over zijn leven, alles en iedereen om hem heen is decor en zijn acteurs.
Zijn hele leven wordt bepaald. En hij heeft er geen flauw idee van!
Hoe weet je nou dat dat niet zo is.
De andere kant van de wereld.
Yeah right. Misschien is de wereld wel gewoon plat.
En zijn wij kabouters in het poppenhuis van de reuzen.
Of is onze wereld een test laboratorium van buitenaardse wezens.
Worden allerlei uitvindingen hier gelanceerd om te kijken of ze werken.
Weet jij veel.
Misschien zat The Matrix er wel helemaal niet zo ver naast.
Dat zou allemaal best kunnen.
In theorie.
Want geloven durft natuurlijk niemand op een paar gekken na.
Eigenlijk zijn we maar een arrogant volk.
De mogelijkheid dat alles is zoals het lijkt, is er maar eentje.
Terwijl er zo ongelofelijk veel meer alternatieve te bedenken zijn.
"Ik denk dus ik besta." - Descartes
Ergens kan ik me daar in vinden.
Maar misschien zou je dat moeten veranderen in;
"Ik twijfel dus ik besta."
Op het moment dat je aan alles kunt twijfelen.
(kan ik wel aan alles twijfelen?)
Weet je zeker dat je in ieder geval zelfstandig kunt nadenken.
Maar hoe weetje dat je echt aan àlles twijfelt.
Hoe weet je dat er gewoon sommige delen niet toegelaten worden in je hersenen.
Of dat je voor sommige waarnemingen misschien zelfs helemaal de zintuigen niet hebt.
Je moet dus overal, òveral aan twijfelen.
Waarom doen we dat dan van naturen niet?
De mens is echt super goed gelovig.
Ik noem 1 voorbeeld, God.
Met alle respect, want ik zeg niet dat hij er niet is.
Maar zonder ook maar enig bewijs, behalve het onverklaarbare, geloven miljoenen mensen in God.
Daar zouden 2 verklaringen voor kunnen zijn.
1. We zijn geprogrammeerd door onze scheppers, heersers, bedenkers, om niet altijd overal aan te twijfelen.
2. Het zit in onze natuur, als je overal aan twijfelt kun je niet (over)leven. Om te overleven moet je risico's nemen.
Om risico's te kunnen nemen moet je geloven.
Draaf ik te ver door?
Ik draaf te ver door.
Of 3. Angst. Niet weten is eng.
Je kunt niet vertrouwen. Op niks niet.
Niet op jezelf, niet op de mensen om je heen.
Nergens op.
Ik denk dat veel voortkomt uit angst.
Geloof kom voort uit angst.
Mensen willen controle hebben.
God is een manier waardoor ze controle hebben.
Je ziet het overal om je heen.
Niet alleen via God, via alle geloven, via al het bijgeloof.
Ik vlucht ook, nu op dit moment. Ik vlucht voor de pijn van het missen.
Door de angst toe te laten. Want ook ik voel die angst.
Je weet zelf hoe erg ik de controle altijd over wil.
Maar door de angst toe te laten verdrijf ik de pijn van het missen een beetje.
Ik denk er dan ook niet de hele dag over na.
Meestal leef ik gewoon vanuit mezelf.
Ik zou willen dat ik met overtuiging kan zeggen 'Ik denk dus ik besta."
Maar dat kan ik niet. Dat kan ik gewoon echt niet.
Hoe ouder ik word hoe meer ik aan dingen ga twijfelen.
Eigenlijk is dat niet echt logisch toch?
Ik zou zo goed zijn in het twijfel experiment.
Het enige probleem is dat ik nooit meer terug kom naar het begin.
Ik weet het niet, niemand weet het.
Daar moet ik me bij neerleggen, eigenlijk.
Maar als je de angst eenmaal toegelaten hebt.
Als je de twijfel eenmaal toegelaten hebt dan kun je niet zomaar terug keren naar de wereld van de onwetenden.
Ik snap niet hoe je jezelf filosoof kunt noemen en toch kunt geloven dat de wereld zo en zo in elkaar zit.
Ik snap niet waar al die filosofen de arrogantie vandaan halen om aan alles behalve zichzelf te twijfelen.
Maar dan heb je de andere kant.
Je komt nergens als je geen begin punt hebt.
Soms moet je misschien de wortels overslaan en je richten op de patronen in de stam.
Maar dat gaat tegen mijn gevoel in.
Weetje, misschien is die "Ik twijfel dus ik besta" wel behoorlijk toereikend.
Ik kan me er in ieder geval een heel eind in vinden.
Zeker als je bedenkt dat ik hier nu rekening hou met dingen die ik niet weet.
Dingen die ik niet zal, kan (mag?) weten.
Ook al kan ik me geen voorstelling maken van deze dingen, als ze er al zijn.
Dan nog hou ik rekening met het bestaan ervan.
Kan ik rekening houden met het bestaan ervan.
Juist het feit dat ik erken dat ik de dingen gewoon weg niet weet en dat ALLES mogelijk is.
Juist daarom kan ik me er misschien wel in vinden dat ik besta.
Dat is voor mij zo'n abstract begrip.
Dan snap ik wel dat je overal aan kunt twijfelen.
Ken je die film, The Truman Show?
Vast wel, hij gaat over een man die gewoon een leven lijd.
Een heel simpel makkelijk leven.
Maar hij weet niet dat het allemaal show is.
Hij is de hoofdpersoon in een 24 uur per dag uitgezonden soap.
Over zijn leven, alles en iedereen om hem heen is decor en zijn acteurs.
Zijn hele leven wordt bepaald. En hij heeft er geen flauw idee van!
Hoe weet je nou dat dat niet zo is.
De andere kant van de wereld.
Yeah right. Misschien is de wereld wel gewoon plat.
En zijn wij kabouters in het poppenhuis van de reuzen.
Of is onze wereld een test laboratorium van buitenaardse wezens.
Worden allerlei uitvindingen hier gelanceerd om te kijken of ze werken.
Weet jij veel.
Misschien zat The Matrix er wel helemaal niet zo ver naast.
Dat zou allemaal best kunnen.
In theorie.
Want geloven durft natuurlijk niemand op een paar gekken na.
Eigenlijk zijn we maar een arrogant volk.
De mogelijkheid dat alles is zoals het lijkt, is er maar eentje.
Terwijl er zo ongelofelijk veel meer alternatieve te bedenken zijn.
"Ik denk dus ik besta." - Descartes
Ergens kan ik me daar in vinden.
Maar misschien zou je dat moeten veranderen in;
"Ik twijfel dus ik besta."
Op het moment dat je aan alles kunt twijfelen.
(kan ik wel aan alles twijfelen?)
Weet je zeker dat je in ieder geval zelfstandig kunt nadenken.
Maar hoe weetje dat je echt aan àlles twijfelt.
Hoe weet je dat er gewoon sommige delen niet toegelaten worden in je hersenen.
Of dat je voor sommige waarnemingen misschien zelfs helemaal de zintuigen niet hebt.
Je moet dus overal, òveral aan twijfelen.
Waarom doen we dat dan van naturen niet?
De mens is echt super goed gelovig.
Ik noem 1 voorbeeld, God.
Met alle respect, want ik zeg niet dat hij er niet is.
Maar zonder ook maar enig bewijs, behalve het onverklaarbare, geloven miljoenen mensen in God.
Daar zouden 2 verklaringen voor kunnen zijn.
1. We zijn geprogrammeerd door onze scheppers, heersers, bedenkers, om niet altijd overal aan te twijfelen.
2. Het zit in onze natuur, als je overal aan twijfelt kun je niet (over)leven. Om te overleven moet je risico's nemen.
Om risico's te kunnen nemen moet je geloven.
Draaf ik te ver door?
Ik draaf te ver door.
Of 3. Angst. Niet weten is eng.
Je kunt niet vertrouwen. Op niks niet.
Niet op jezelf, niet op de mensen om je heen.
Nergens op.
Ik denk dat veel voortkomt uit angst.
Geloof kom voort uit angst.
Mensen willen controle hebben.
God is een manier waardoor ze controle hebben.
Je ziet het overal om je heen.
Niet alleen via God, via alle geloven, via al het bijgeloof.
Ik vlucht ook, nu op dit moment. Ik vlucht voor de pijn van het missen.
Door de angst toe te laten. Want ook ik voel die angst.
Je weet zelf hoe erg ik de controle altijd over wil.
Maar door de angst toe te laten verdrijf ik de pijn van het missen een beetje.
Ik denk er dan ook niet de hele dag over na.
Meestal leef ik gewoon vanuit mezelf.
Ik zou willen dat ik met overtuiging kan zeggen 'Ik denk dus ik besta."
Maar dat kan ik niet. Dat kan ik gewoon echt niet.
Hoe ouder ik word hoe meer ik aan dingen ga twijfelen.
Eigenlijk is dat niet echt logisch toch?
Ik zou zo goed zijn in het twijfel experiment.
Het enige probleem is dat ik nooit meer terug kom naar het begin.
Ik weet het niet, niemand weet het.
Daar moet ik me bij neerleggen, eigenlijk.
Maar als je de angst eenmaal toegelaten hebt.
Als je de twijfel eenmaal toegelaten hebt dan kun je niet zomaar terug keren naar de wereld van de onwetenden.
Ik snap niet hoe je jezelf filosoof kunt noemen en toch kunt geloven dat de wereld zo en zo in elkaar zit.
Ik snap niet waar al die filosofen de arrogantie vandaan halen om aan alles behalve zichzelf te twijfelen.
Maar dan heb je de andere kant.
Je komt nergens als je geen begin punt hebt.
Soms moet je misschien de wortels overslaan en je richten op de patronen in de stam.
Maar dat gaat tegen mijn gevoel in.
Weetje, misschien is die "Ik twijfel dus ik besta" wel behoorlijk toereikend.
Ik kan me er in ieder geval een heel eind in vinden.
Zeker als je bedenkt dat ik hier nu rekening hou met dingen die ik niet weet.
Dingen die ik niet zal, kan (mag?) weten.
Ook al kan ik me geen voorstelling maken van deze dingen, als ze er al zijn.
Dan nog hou ik rekening met het bestaan ervan.
Kan ik rekening houden met het bestaan ervan.
Juist het feit dat ik erken dat ik de dingen gewoon weg niet weet en dat ALLES mogelijk is.
Juist daarom kan ik me er misschien wel in vinden dat ik besta.
zondag 16 januari 2011
dinsdag 11 januari 2011
Uit in Almere
Ja, ik ga het doen. Ik durf het aan. Uit in Almere.
Hoewel ik al een ruime 15 jaar in Almere woon (Geboren en 1 jaar getogen in Amsterdam) ben ik er nog nooit uit geweest. Misschien heeft dit te maken met het feit dat ik een ontzettende godsgruwelijke hekel heb aan Almere.
Of misschien wel met het feit dat ik geen vrienden had. (Lichte nuance; geen breezer vrienden.)
OF het zou kunnen komen doordat al mijn weekenden in het teken staan van mijn lieve vriendje.
En toch ga ik het doen dit weekend. Mijn vriendje zit in zijn eigen huisje in Den Haag hard te leren voor zijn tentamens en ik heb de laatste tijd vrienden gemaakt die NIET breezer zijn (anders zouden ze mijn vrienden niet zijn) maar wel uit gaan! En over het eerste punt ga ik me dan maar eens een beetje heen zetten. I mean, hoe erg kan het nu zijn? Ik ben met leuke mensen en het gaat gewoon gezellig worden!
Ja peeps (waarom zeg ik dat?), Alex Tess heeft er zin in!
Liefs,
Hoewel ik al een ruime 15 jaar in Almere woon (Geboren en 1 jaar getogen in Amsterdam) ben ik er nog nooit uit geweest. Misschien heeft dit te maken met het feit dat ik een ontzettende godsgruwelijke hekel heb aan Almere.
Of misschien wel met het feit dat ik geen vrienden had. (Lichte nuance; geen breezer vrienden.)
OF het zou kunnen komen doordat al mijn weekenden in het teken staan van mijn lieve vriendje.
En toch ga ik het doen dit weekend. Mijn vriendje zit in zijn eigen huisje in Den Haag hard te leren voor zijn tentamens en ik heb de laatste tijd vrienden gemaakt die NIET breezer zijn (anders zouden ze mijn vrienden niet zijn) maar wel uit gaan! En over het eerste punt ga ik me dan maar eens een beetje heen zetten. I mean, hoe erg kan het nu zijn? Ik ben met leuke mensen en het gaat gewoon gezellig worden!
Ja peeps (waarom zeg ik dat?), Alex Tess heeft er zin in!
Liefs,
Get the cloud out 1.
Dit idee heb ik gejat van Mr. Max van a head for the headless. Alhoewel ik het natuurlijk wel iets anders ga doen en het ook een ander doel dient.
Ik ga een 10 puntige lijst maken over mij. Hiermee hoop ik weer wat makkelijker samen te kunnen leven met mijzelf. Let's start.
1. Ik ben een moeilijk persoon. Ik ben koppig, heb een sterke mening. Bovendien borrelt er elke keer als ik iets 'moet' een enorme, niet te negeren, weerstand in mij op. Ik heb, zoals ze dat noemen, een sterk karakter.
2. Ik heb een aantal vrij basale ideeën over hoe ik vind dat dingen moeten gaan en als het dan niet zo gaat kan ik daar niet zo goed mee omgaan. Of tenminste, ik kan er wel goed mee omgaan, maar andere mensen kunnen dan niet zo goed meer met mij omgaan.
2. Ik heb gigantische stemmingswisselingen. Het ene moment ben ik Grand Canyon down en het volgende moment Himalaya high blij. En dat zonder aanwijsbare rede. Als ik down ben staat mijn productiviteit op nul en is mensen afkatten de enige voldoening die ik heb. Als ik blij ben kan ik wel springen en dansen en zingen. Het heeft vast te maken met de hormonen?
3. Ik ben mij overal extreem bewust van. Ik denk overal over na, dingen gewoon laten 'gebeuren' dat kan ik niet. Ik moet altijd alles analyseren en overal patronen in ontdekken.
4. Ik hou van mijzelf en sta over het algemeen erg egocentrisch in het leven. Daar tegenover staat dan weer dat ik ontzettend moraal gebonden, loyaal en trouw ben waardoor ik me super erg inzet voor de mensheid. Dit nu nog in de vorm van eindeloze vergaderingen met mijn schoolleiding om de schooltijd van mijn mede leerlingen (die ik overigens haat, zie volgende punt) zo goed mogelijk te laten verlopen. Later hopelijk in de rol van VN secretaris generaal. Omdat ik geloof dat je vanuit zo'n positie veel meer belangrijke veranderingen kunt doorvoeren in de wereld.
5. Ik haat mensen. Ik vind ons soort een walgelijk soort. Beetje raar als je dat vergelijkt met het vorige punt. Ik weet ook niet precies waar die tegenstrijdigheid vandaan komt. Goed punt om eens over na te denken.
6. Ik ben hoogbegaafd waardoor ik vaak anders denk en mij dan een buitenstaander voel.
7. In de zomer geef ik zeilles, iets wat ongelofelijk vermoeiend, uitputtend en gezellig is. Ik hou er van om dat te doen. Deels omdat ik dan zo druk en moe ben dat het in mijn hoofd eventjes heel simpel is. En dat gebeurt niet vaak, simpelheid in mijn hoofd.
8. Ik hou van alleen zijn. Ik wil over anderhalf jaar dan ook niet een studentenhuis is of zo iets dergelijks. Maar gewoon lekker helemaal op mijzelf!
9. Ik wil graag anders zijn en mij onderscheidden. Dit is een gevolg van structuur in mijn hoofd. Die ook anders opgebouwd is dan bij de meeste. Dat anders zijn zie je terug in muziek; Ik hou het meest van psychobilly, punk, punkrock, rock, jazz en nog een paar andere genres waar menig leeftijdgenoot zijn neus voor op zou trekken. En in de manier waarop ik mij kleed. Ik probeer het net eventjes iets anders te doen dan de rest.
10. Ik heb het liefste vriendje in de hele wereld die van alle vorige 10 punten houdt. Al vind hij het volgens mij niet altijd even gemakkelijk.
Dat waren de 10 punten over mij. Ik denk dat ze mij redelijk goed beschrijven als is het lang niet genoeg om de complexheid van mijn karakter te vangen. Om dat goed en treffend te doen zou ik een trilogie moeten uitbrengen of zo iets dergelijks.
Liefs,
Ik ga een 10 puntige lijst maken over mij. Hiermee hoop ik weer wat makkelijker samen te kunnen leven met mijzelf. Let's start.
1. Ik ben een moeilijk persoon. Ik ben koppig, heb een sterke mening. Bovendien borrelt er elke keer als ik iets 'moet' een enorme, niet te negeren, weerstand in mij op. Ik heb, zoals ze dat noemen, een sterk karakter.
2. Ik heb een aantal vrij basale ideeën over hoe ik vind dat dingen moeten gaan en als het dan niet zo gaat kan ik daar niet zo goed mee omgaan. Of tenminste, ik kan er wel goed mee omgaan, maar andere mensen kunnen dan niet zo goed meer met mij omgaan.
2. Ik heb gigantische stemmingswisselingen. Het ene moment ben ik Grand Canyon down en het volgende moment Himalaya high blij. En dat zonder aanwijsbare rede. Als ik down ben staat mijn productiviteit op nul en is mensen afkatten de enige voldoening die ik heb. Als ik blij ben kan ik wel springen en dansen en zingen. Het heeft vast te maken met de hormonen?
3. Ik ben mij overal extreem bewust van. Ik denk overal over na, dingen gewoon laten 'gebeuren' dat kan ik niet. Ik moet altijd alles analyseren en overal patronen in ontdekken.
4. Ik hou van mijzelf en sta over het algemeen erg egocentrisch in het leven. Daar tegenover staat dan weer dat ik ontzettend moraal gebonden, loyaal en trouw ben waardoor ik me super erg inzet voor de mensheid. Dit nu nog in de vorm van eindeloze vergaderingen met mijn schoolleiding om de schooltijd van mijn mede leerlingen (die ik overigens haat, zie volgende punt) zo goed mogelijk te laten verlopen. Later hopelijk in de rol van VN secretaris generaal. Omdat ik geloof dat je vanuit zo'n positie veel meer belangrijke veranderingen kunt doorvoeren in de wereld.
5. Ik haat mensen. Ik vind ons soort een walgelijk soort. Beetje raar als je dat vergelijkt met het vorige punt. Ik weet ook niet precies waar die tegenstrijdigheid vandaan komt. Goed punt om eens over na te denken.
6. Ik ben hoogbegaafd waardoor ik vaak anders denk en mij dan een buitenstaander voel.
7. In de zomer geef ik zeilles, iets wat ongelofelijk vermoeiend, uitputtend en gezellig is. Ik hou er van om dat te doen. Deels omdat ik dan zo druk en moe ben dat het in mijn hoofd eventjes heel simpel is. En dat gebeurt niet vaak, simpelheid in mijn hoofd.
8. Ik hou van alleen zijn. Ik wil over anderhalf jaar dan ook niet een studentenhuis is of zo iets dergelijks. Maar gewoon lekker helemaal op mijzelf!
9. Ik wil graag anders zijn en mij onderscheidden. Dit is een gevolg van structuur in mijn hoofd. Die ook anders opgebouwd is dan bij de meeste. Dat anders zijn zie je terug in muziek; Ik hou het meest van psychobilly, punk, punkrock, rock, jazz en nog een paar andere genres waar menig leeftijdgenoot zijn neus voor op zou trekken. En in de manier waarop ik mij kleed. Ik probeer het net eventjes iets anders te doen dan de rest.
10. Ik heb het liefste vriendje in de hele wereld die van alle vorige 10 punten houdt. Al vind hij het volgens mij niet altijd even gemakkelijk.
Dat waren de 10 punten over mij. Ik denk dat ze mij redelijk goed beschrijven als is het lang niet genoeg om de complexheid van mijn karakter te vangen. Om dat goed en treffend te doen zou ik een trilogie moeten uitbrengen of zo iets dergelijks.
Liefs,
dinsdag 4 januari 2011
Ik heb er weer zin in.
De afgelopen tijd was niet echt makkelijk. Het was best wel moeilijk en zwaar. Op sommige dagen was het licht ver te zoeken en dan leek het als of dit nooit op zou houden. Mijn leven de afgelope anderhalve maand bestond uit overleven. Geloven in het goede werd steeds moeilijker.
Maar nu, na al die tijd ontdekte is net eventjes een sprankje licht in mijn borst. Het is tijd voor een nieuwe periode. Er zullen een aantal dingen moet veranderen. Mijn funderingen moeten verlegd gaan worden. Gelukkig is de moeilijkste tijd nu achter de rug, het los komen, het beseffen dat het anders moet.
Ik heb weer energie en zin in dingen doen. Vandaag was een dag waar ik energie van kreeg. Het was tof. We hebben een vrij grote kans op een nieuwe klant erbij en een aantal hele enthousiaste reacties van belangrijke contact personen voor ons bedrijf.
Ik heb er weer zin in!
Toffe groetjes,
maandag 3 januari 2011
Second message.
Lieve Alex Tess,
Na deze verduidelijking zal ik mezelf eerst maar eens voorstellen.
Of nee, ik ga eerst wat uitleggen over deze blog. Iets wat ook deels het vorige bericht zal verklaren.
Deze blog zal over mij gaan. Helemaal alleen over mij. Alles bekeken van uit mijn oogpunt. Alles vanuit mijn beleving. Dat betekend een paar dingen:
1. Niet alles hoeft de waarheid te zijn, het is mijn waarheid en dat is genoeg.
2. Niet alles zal even aardig zijn, niet persoonlijk bedoel. Ik ben gewoon niet zo'n aardig persoon.
3. Niet alles zal even redelijk zijn, geen zorgen ik ben een vrij redelijk persoon dus het zal niet extreem zijn.
Eigenlijk is deze blog puur egoïsme, hij is geschreven voor mij en daarom zo nu en dan ook aan mij. Natuurlijk vind ik het leuk als je meeleest. Maar als je niet bevalt, dan rot je maar op. Ik ben hier niet om vrienden te maken.
Ik ga hier proberen om mijn leven weer fijn en rustig te laten verlopen. Dat wil ik doen door mijn hoofd zo nu en dan op te ruimen. Daarom ga ik gedachtes en hersenspinsels posten op deze blog. Ik hoop dat op die manier de zooi uit mijn hoofd verdwijnt.
Bovendien vind ik het fijn om mezelf te kunnen terug lezen, dat maakt dat ik mezelf soms beter begrijp.
Ik ga nu geen uitgebreide post's besteden aan mijzelf. Die komen later vast nog wel maar voor nu moet je eventjes genoeg nemen met dit, mijn beste lezeres.
Met vriendelijke groet,
Abonneren op:
Posts (Atom)